Author: Anupama Basumatary

চহৰখনত তুমি নাই বাবেৰিঙা ৰিঙা লাগিছ বৰ একোতেই আজিপ্ৰাণচঞ্চলতা নাই তোমাৰ উপস্থিতিৰেৰঙীন হৈ উঠা গধূলিটোতেনেই

[উৎসৰ্গঃ ৰীনা জমিৰ] কোহিমাৰ আকাশতপূৰ্ণিমাৰ জোন, জিলমিল নীলা পাহাৰতউবুৰি খাই পৰা চহৰখনতহাজাৰ তৰাৰ চিকমিক এঁকা-বেঁকা

আগৰ সকলো ৰাতিতকৈ দীঘলীয়া আছিলকালিৰ ৰাতিটোআগৰ সকলো নিশ্বাসতকৈকালিৰ নিশ্বাস আছিল অতি কষ্টকৰ ভালপোৱাৰ বাবে ইয়াতকৈ

কবিতা বিচাৰি ফুৰোঁতেকেতিয়া যে জীৱনটোৱেই কবিতা হ’লমই নাজানিলোঁ হৃদয়ৰ জখমবোৰ সজাই তুলিবলৈশব্দ বিচাৰি ফুৰোঁতেকেতিয়ানো জখমবোৰেই

তোমাৰ বুকুতে আছিল মৰমৰ সাগৰয’ত উটিছিলো মই পালতৰা হৈকেনিনো গ’ল নাও,কেনি গ’ল বঠাশামুকৰ খোলা হৈ

তুমি আহিলে তুমি আহিলেমই থৰ হৈ ৰওঁমূক ভাস্কৰ্য্য এটাৰ দৰে তোমাক লগ পোৱাৰ এই মুহূৰ্তদিনৰ